کد مطلب:106743 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
[صفحه 459] امام (ع) درباره ی خباب بن ارت فرموده: (خداوند خباب بن ارت را بیامرزد، كه با علاقه مسلمان شد و با علاقه از وطن مهاجرت كرد، و جهادگر بود. خوشا به حال كسی كه به یاد روز قیامت باشد و برای حساب كار كند و به اندازه ی معین از روزی بسنده كرده، و از خداوند خوشنود باشد). خباب با خای نقطه دار و بای مشدد، نام یكی از مهاجران و یاران امام (ع) است، او پس از بازگشت از جنگ صفین، در كوفه از دنیا رفت، و نخستین كسی است كه امام (ع) با دست خود او را دفن كرد، و با سه صفت از اوصاف صالحان او را ستوده است: 1- اسلام آوردن از روی میل و رغبت كه اسلام سودمندی است. 2- مهاجرت علاقه مندانه ی وی با پیامبر خدا (ص)، كه هجرت كامل از روی میل و رغبت در راه خدا و پیامبر خداست. 3- زندگی خود را با پیامبر خدا در جهاد با كفار و در زمان امام (ع) در جهاد با سركشان، خوارج و بیعت شكنان، گذراند. عبارت امام (ع): طوبی، در زمینه ی تعریف خباب و مشعر بر این است كه وی آنچنان بوده است. طوبی وزن فعلی از صفت طیب است. در تفسیر آمده است كه آن، درختی در بهشت است. و با این عبارت امام (ع) وادار به یاد كردن روز قیامت و حساب آن روز فرموده است كه خود باعث عمل برای آنهاست. و همچنین انگیزه برای فضیلت قناعت و خوشنودی از خدا و رضایت به قضا و قدر اوست. قناعت فضیلتی از شاخه های عفت، و رضا فضیلتی از شاخه های عدالت است.
صفحه 459.